«Ανήκω σε ?ία χώρα μικρή.
Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν ?χει άλλο ?γαθ? παρά τ?ν ?γώνα το? λαο?, τ? θάλασσα, κα? τ? φ?ς το? ?λιου.
Ε?ναι ?ικρ?ς ? τόπος ?ας, ?λλά ? παράδοσή του ε?ναι τεράστια κα? τ? πράγ?α πο? τ? χαρακτηρίζει ε?ναι ?τι ??ς παραδόθηκε χωρ?ς διακοπή.
? ?λληνικ? γλ?σσα δεν ?παψε ποτε της νά ?ιλιέται. Δέχτηκε τ?ς ?λλοιώσεις πο? δέχεται καθετ? ζωντανό, ?λλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσ?α.
?λλο χαρακτηριστικ? α?τ?ς τ?ς παράδοσης ε?ναι ? ?γάπη της γιά τ?ν ?νθρωπιά, κανόνας της ε?ναι ? δικαιοσύνη.
Στ?ν ?ρχαία τραγωδία, τ?ν ?ργανω?ένη ?ε τόση ?κρίβεια, ? άνθρωπος πο? ξεπερν? τ? ?έτρο, πρέπει νά τι?ωρηθε? ?π? τ?ς ?ρινύες.
?σο γιά ?ένα συγκινο??αι παρατηρώντας π?ς ? συνείδηση τ?ς δικαιοσύνης ε?χε τόσο πολ? διαποτίσει τ?ν ?λληνικ? ψυχή, ?στε νά γίνει κανόνας το? φυσικο? κόσ?ου.
Κα? ?νας ?π? το?ς διδασκάλους ?ου, τ?ν ?ρχ?ν το? περασ?ένου α?ώνα, γράφει: «? θά χαθο??ε γιατί ?δικήσα?ε ?».
Α?τ?ς ? άνθρωπος ?ταν ?γρά??ατος. Ε?χε ?άθει νά γράφει στά τριάντα πέντε χρόνια τ?ς ?λικίας του.  Αλλά στ?ν ?λλάδα τ?ν ??ερ?ν ?ας, ?
προφορικ? παράδοση πηγαίνει ?ακριά στά περασ?ένα ?σο κα? ? γραπτή. Τ? ?διο κα? ? ποίηση.
Ε?ναι γιά ?ένα ση?αντικ? τ? γεγον?ς ?τι ? Σουηδία θέλησε νά τι?ήσει κα? τούτη τ?ν ποίηση κα? ?λη τ?ν ποίηση γενικά, ?κό?η κα? ?ταν ?ναβρύζει ?νά?εσα σ??να λα? περιορισ?ένο.
Γιατί πιστεύω π?ς το?τος ? σύγχρονος κόσ?ος ?που ζο??ε, ? τυρρανισ?ένος ?π? τ? φόβο κα? τ?ν ?νησυχία, τ? χρειάζεται τ?ν ποίηση.
? ποίηση ?χει τ?ς ρίζες της στ?ν ?νθρώπινη ?νάσα ? κα? τί θα γινό?ασταν ?ν ? πνοή ?ας λιγόστευε;
Ε?ναι ?ία πράξη ??πιστοσύνης ? κι ?νας Θε?ς τ? ξέρει ?ν τά δεινά ?ας δεν τά χρωστ??ε στ? στέρηση ??πιστοσύνης.
Παρατήρησαν, τ?ν περασ?ένο χρόνο γύρω ?π? το?το τ? τραπέζι, τ?ν πολ? ?εγάλη διαφορά ?νά?εσα στ?ς ?νακαλύψεις τ?ς σύγχρονης ?πιστή?ης κα? στ?λογοτεχνία. παρατήρησαν π?ς ?νά?εσα σ? ?να ?ρχα?ο ?λληνικ? δρά?α κα? ?να ση?ερινό, ? διαφορά ε?ναι λίγη. Ναί, ? συ?περιφορά το? ?νθρώπου δε ?οιάζει νά?χει ?λλάξει βασικά. Κα? πρέπει νά προσθέσω π?ς νιώθει πάντα τ?ν ?νάγκη ν? ?κούσει τούτη τ?ν ?νθρώπινη φων? πο? ?νο?άζου?ε ποίηση. Α?τ? ? φων? πο? κινδυνεύει νά σβήσει κάθε στιγ?? ?π? στέρηση ?γάπης κα? ?λοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγη?ένη, ξέρει πο? να ?βρει καταφύγιο, ?παρνη?ένη, ?χει τ? ?νστικτο νά πάει νά ριζώσει στο?ς πι? ?προσδόκητους τόπους. Γι? α?τ? δεν ?πάρχουν ?εγάλα κα? ?ικρά ?έρη το? κόσ?ου. Τ? βασίλειό της ε?ναι στ?ς καρδιες ?λων τ?ν ?νθρώπων τ?ς γ?ς. ?χει τ? χάρη ν? ?ποφεύγει πάντα τ? συνήθεια, α?τ? τ? βιο?ηχανία.
Χρωστ? τ?ν ε?γνω?οσύνη ?ου στ? Σουηδικ? Ακαδη?ία πο? ?νιωσε α?τά τά πράγ?ατα, πο? ?νιωσε π?ς ο? γλ?σσες, ο? λεγό?ενες περιορισ?ένης χρήσης, δεν πρέπει νά καταντο?ν φράχτες ?που πνίγεται ? παλ??ς τ?ς ?νθρώπινης καρδι?ς, πο? ?γινε ?νας ?ρειος Πάγος ?κανός νά κρίνει ?ε ?λήθεια ?πίση?η τ?ν άδικη ?οίρα τ?ς ζω?ς, γιά νά θυ?ηθ? τ?ν Σέλλεϋ, τ?ν ??πνευστή, καθώς ??ς λένε, το? Αλφρέδου Νο?πέλ, α?το? το? ?νθρώπου πο? ?πόρεσε νά ?ξαγοράσει τ?ν?ναπόφευκτη βία ?ε τ? ?εγαλοσύνη τ?ς καρδι?ς του.
Σ? α?τ? τ?ν κόσ?ο, πο? ?λοένα στενεύει, ? καθένας ?ας χρειάζεται ?λους τούς άλλους. Πρέπει ν? ?ναζητήσου?ε τ?ν άνθρωπο, ?που κα? νά
βρίσκεται.
?ταν στ? δρό?ο τ?ς Θήβας, ? Ο?δίπους συνάντησε τ? Σφίγγα, κι α?τ? το? ?θεσε τ? α?νιγ?ά της, ? ?πόκρισή του ?ταν: ? άνθρωπος. Τούτη ? ?πλ? λέξη χάλασε τ? τέρας. ?χου?ε πολλά τέρατα νά καταστρέψου?ε.  ?ς συλλογιστο??ε τ?ν ?πόκριση το? Ο?δίποδα.»

Ομιλία του Γιώργου Σεφέρη κατά την τελετή παραλαβής του Βραβείου
Νόμπελ Λογοτεχνίας, 11 Δεκεμβρίου 1963

Σαν να το είπε χθες!